Pracodawanie

W Polsce działa obecnie kilka dużych agencji pracy tymczasowej. Usługi tego typu zyskują w ostatnim czasie sporą popularność, głównie wśród przedsiębiorców z sektora produkcji. Jak funkcjonuje agencja pracy tymczasowej?

Podstawa prawna funkcjonowania

W Kodeksie pracy odnajdujemy przepis mówiący, że agencję pracy tymczasowej może prowadzić osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej.

Pozostałe regulacje prawne, którym podlega działalność podmiotów takich jak agencja pracy tymczasowej rozsiane są w kilku aktach prawnych takich jak miedzy innymi:

- Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26 stycznia 2009 r. w sprawie agencji zatrudnienia

- Ustawie z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych

- Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Jak działa agencja?

Agencja pracy tymczasowej to w największym skrócie podmiot, którego zadaniem jest zatrudnianie i delegowanie pracowników do świadczenia pracy na rzecz innych przedsiębiorstw. Agencja pracy tymczasowej zajmuje się rekrutacją, selekcją i zatrudnianiem pracowników o określonych kwalifikacjach, którzy następnie są delegowaniu do pracy na rzecz firmy będącej klientem agencji.

Osoby z długoletnią przerwą w pracy zawodowej, spowodowaną na przykład chorobą, urlopem wychowawczym, czy wyjazdem zagranicznym, mogą spotkać się z trudnościami w znalezieniu pracy na etacie. Urzędy Pracy, co prawda, zobowiązane są do przedstawienia ofert, lecz ten fakt zależy przede wszystkim od wolnych etatów, zgłaszanych przez zakłady pracy. W sytuacji gdy etat jest nieosiągalny, można udać się do Agencji Pracy Tymczasowej.

Umowa na czas z góry określony

Praca tymczasowa, to zatrudnienie się na z góry określony czas – maksymalnie dwunastu miesięcy, w przeciągu kolejnych trzydziestu sześciu miesięcy. Taki czas zatrudnienia dotyczy jednego pracodawcy. Po skończonym okresie zatrudnienia można podjąć pracę w następnej firmie.  Zatrudnieni pracownicy nie otrzymują stałego etatu, lecz wiąże ich umowa o pracę na czas określony, lub na czas potrzebny do wykonania określonej pracy. Z reguły taką pracę podejmują osoby, które pracowały na podobnych stanowiskach, są zorientowane w charakterze pracy lub zostali specjalnie do takich zadań skierowani, gdyż pracownicy zatrudnieni w danym przedsiębiorstwie nie mają tych czynności włączonych do zakresu obowiązków.

Umowa zawierana na pracę tymczasową ma niejako charakter trójstronny – zawierana jest pomiędzy Agencją kierującą pracownika do pracy, pracodawcą i samym pracownikiem. Po skończonym wyznaczonym okresie, pracownik ponownie może być zatrudniony w tym samym zakładzie pracy dopiero po trzech latach.

Leasing pracowniczy staje się coraz bardziej popularnym zjawiskiem na rynku pracy. Firmy sięgają po tą instytucję jaką jedną z form szukania oszczędności. Przepisy prawa pracy regulują leasing pracowniczy dosyć precyzyjnie.

Reguły działania

Pracodawca decydujący się na wypożyczenie swojego pracownika w ramach leasingu pracowniczego musi zawrzeć z nowym pracodawcą stosowne porozumienie. W treści tego porozumienia strony powinny wskazać okres trwania leasingu, rodzaj pracy i ewentualnie wynagrodzenie pracownika. Pierwotny stosunek pracy ulega zawieszeniu, a pracownikowi udziela się urlopy bezpłatnego. Pracownik zawiera nową umowę o pracę, której brzmienie strony ustalają w sposób autonomiczny. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby było ona nawet mniej korzystna niż umowa z dotychczasowym pracodawcą.

Nie mylić z pracą tymczasową

Instytucja leasingu pracowniczego nie jest tym samym co praca tymczasowa, regulowana Ustawą z dnia 9 lipca 2003 o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. W pracy tymczasowej pracodawcą jest agencja pracy tymczasowej, a pracownik jest jedynie delegowany do świadczenia pracy u pracodawcy będącego klientem agencji. Leasing pracowniczy oznacza natomiast zawarcie nowego stosunku pracy między pracownikiem, a "wypożyczającym" pracodawcą.